۱۳۸۸ آبان ۸, جمعه

نامه سرگشاده جمعی از دانش‌آموختگان دانشگاه سیستان و بلوچستان به ریاست دانشگاه

جناب آقای دکتر اکبری!
خبرهای ناگواری از دانشگاه سیستان بلوچستان به گوش می‌رسد. دانشگاهی که در آن‌جا تحصیل کردیم و بی‌گمان بخشی لاینفک از زندگی همه‌ی ما بوده و خواهد بود. نام آن دانشگاه همواره یادآور خاطراتی فراموش‌ناشدنی برای همه‌ی ماست. این دومین ترمی است که دانشجویان این دانشگاه از بخت بد با اخبار رعب‌آور صدور احکام شدید انضباطی برای دوستان‌شان و ممنوع‌الورود کردن آنان، ترم تحصیلی را آغاز می‌کنند. در دانشگاه‌های دیگر معمولاً دانشجویان با خوشی و نشاط و امید تحصیل را آغاز می‌کنند، از بخت بد آن‌جا اوضاع وارونه است. آغاز ترم تحصیلی گذشته همراه با ممنوع‌الورود شدن 8 دانشجو و رفتارهای خشونت‌آمیزی با آنان بود و این ترم تحصیلی هم با ممنوع‌الورود شدن 12 دانشجو آغاز شده است. خدا می‌داند در ترم‌های آینده چند نفر باید قربانی شوند تا ترم تحصیلی آغاز شود.
آقای دکتر اکبری! دانشجویان به قصد علم‌آموزی با هزاران امید و آرمان به آن دانشگاه پا می‌گذارند، آنان هیچ گناهی نکرده‌اند که این دانشگاه را هم در انتخاب‌های خود گنجانده‌اند، چه دلیلی دارد که فضای تحصیل علم را به فضای امنیتی و رعب‌آور تبدیل می‌کنید؟ چرا باید دانشجویان فرهیخته و فعال دانشگاه دائماً تحت فشار نیروهای امنیتی شما باشند، آنان جز بیان عقاید و نظرات‌شان مگر گناهی مرتکب شده‌اند که یا باید تحقیر شوند، یا باید دائماً با احضارهای مکرر و بی‌حاصلِ کمیته‌ی انضباطی روبرو شوند و در نهایت یک روز هم ناگهان با اطلاعیه صادره‌ی شما در درهای نگهبانی روبرو شوند که حق ورود به دانشگاه را ندارند؟ حق تحصیل حق تمام شهروندان ایرانی است، کسی این حق را به آنان نداده است که بتواند آن را با مهر و امضایی پوشالی پس بگیرد. شما و هیچ مقام دیگری به هیچ بهانه‌ای حق ندارید این حق را از دانشجویان فعال و فرهیخته‌ی دانشگاه با بهانه‌های واهی سلب کنید.
دانشگاهی که قرار بود کارخانه‌ی آدم‌سازی باشد در دوره‌ی طولانی ریاست شما تبدیل به کارخانه‌ی آدم‌فروشی شده است. شما دائماً افتخار می‌کنید که ظاهر دانشگاه را آراسته‌اید، غافل از این که وقتی شور و نشاطی در دانشگاه نباشد، تمام تلاش‌های شما در نهایت به ساختن گورستانی سرسبز منتهی خواهد شد. یک درصد از توجهی را که شما به وضعیت چمن‌ها و سنگ‌ها و حباب‌های رنگی دانشگاه کرده‌اید، اگر به کرامت انسانی دانشجویان می‌کردید، فضای آن دانشگاه آن قدر دلمرده و رعب‌آور نمی‌شد که شاهد افسردگی عمومی و خودکشی چندین دانشجو در هر ترم باشیم. شما اگر در بخش‌های زیباسازی شهرداری‌ها فعالیت می‌کردید بی‌گمان مدیر موفقی می‌شدید، اما مدیریت شما به گونه‌ای است که گویا دانشگاه فقط محوطه و ساختمان است و اساساً دانشجویی در دانشگاه وجود ندرد و هر کسی هم که ابراز وجود کند بلافاصله باید سرکوب و حذف شود. اگر قرار نیست دانشجویان فعالیت دانشجویی کنند، اگر قرار نیست فعالیت‌های علمی خارج از درس داشته باشند، اگر قرار نیست فعالیت هنری و فرهنگی بکنند، این موضوع را رسماً اعلام کنید و بگویید که آن‌ دانشگاه به دبیرستان تبدیل شده است، چرا این‌قدر دانشجویان را آزار می‌دهید و از حق تحصیل محروم می‌کنید؟ چه کسی به شما این حق را داده است که در جایگاه شاکی و قاضی و مجری قانون قرار بگیرید و بدون تفهیم اتهام و دادن حق دفاع، دانشجویان را با اتهامات بی‌اساس از حق تحصیل محروم کنید؟
شما در موارد متعدد دانشجویان را فرزندان خودتان خطاب کرده‌اید، آیا واقعاً با فرزندان خودتان هم این‌گونه برخورد می‌کنید؟ آیا بیرون کردن دانشجویان از محل تحصیل و زندگی‌شان به راستی رفتاری پدرانه است؟ رفتارهای اخیر شما با دانشجویان فرهیخته‌ی این دانشگاه مایه‌ی شرمندگی همه‌ی کسانی است که به نوعی به این دانشگاه تعلق خاطر دارند و ما مصرانه از شما می‌خواهیم که به این رفتارهای ناشایست پایان دهید و بپذیرید که دانشگاه را نمی‌توان با تدابیر امنیتی و نظامی اداره کرد. دانشگاه محل اجتماع فرهیختگان جامعه است و نیاز به فضایی دارد که همه‌ی دانشجویان بتوانند در آرامش خاطر به تحصیل علم و فعالیت‌های دانشجویی بپردازند، وظیفه‌ی شماست که این فضا را فراهم کنید. اگر فعالیت اجتماعی و سیاسی دانشجویان موقعیت شما و دیگران را به خطر می‌اندازد، اگر دیگران از شما خواسته‌اند که دانشجویان را سرکوب کنید و شما هم به هر قیمتی باید موقعیت‌تان را حفظ کنید و فرمان‌بردار باشید، هرطور صلاح می‌دانید رفتار کنید، اما فراموش نکنید که دیر یا زود، روزی فراخواهد رسید که هر کسی باید پاسخ‌گوی رفتار خود باشد، آن روز در مقابل ظلمی که به دانشجویان کرده‌اید هیچ بهانه‌ای پذیرفته نیست. ما بار دیگر از شما می‌خواهیم به ممنوع‌الورود کردن دانشجویان و محروم کردن آنان از حق مسلم تحصیل‌شان پایان دهید.

۱۳۸۸ شهریور ۲۱, شنبه

آغاز کار

در این وبلاگ قصد داریم رویدادهای مربوط به فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی را که در دانشگاه سیستان و بلوچستان تا کنون رخ داده است بنویسیم. البته از تمام کسانی که خاطراتی در این دانشگاه دارند و مایلند در اینجا منتشر شود نیز با کمال میل استقبال می‌کنیم. شاید به تدریج از نوشته و عکس محتوای این وبلاگ را به فایل‌های صوتی و تصویری ارتقا بدهیم. بنابراین حتا اگر حوصله‌ی نوشتن را هم نداشته باشید با ضبط صحبت‌های‌تان چه به صورت صورتی و چه به صورت تصویری می‌توانید در این وبلاگ فعالیت کنید.
اگرچه مسئولان دانشگاه درترم آخر رفتارهای ناجوانمردانه‌ای با ما و دیگر دوستان انجام دادند، در اینجا قصدمان انتقام‌گیری و افشاگری نیست و هدف بیشتر پرداختن به فعالیت‌های دانشجویی است و سعی می‌کنیم با ایجاد کردن زمینه‌ای برای نقد این گونه فعالیت‌ها موجب رشد و شکوفایی بیشتر این نوع فعالیت‌های بشویم البته اگر مجالی باشد.